Revolucia sindikatismo

La revolucia sindikatismo (nomita ankaŭ Sorelismo) estis la ĉefa ideologio en Francio en la sindikatoj de la CGT inter 1895 kaj 1914, kaj, ĝis la 1920-aj jaroj, en la sindikatoj de aliaj industriaj landoj (Usono, Argentino, Italio kaj Hispanio).

Ĝi ankaŭ nomiĝis rektagada sindikatismo. Ĉi tiu tendenco kontraŭis reformisman sindikatismon kaj politikajn partiojn ĉar ĝi respektis la principon : «La emancipo de la laboristoj estu la verko de la laboristoj mem» (el la statuto de Internacia Laborista Asocio, verkita en 1864 de Karlo Markso). En 1923 en Berlino revoluciaj sindikatistoj internacie organiziĝis kreante novan internacian laboristan asocion. La kresko de komunismo en Francio, faŝismo en Italio, frankismo en Hispanio kaj de potencaj sindikatoj venkis ĉi tiun tendencon. Ĉi tiu speco de sindikatismo, nur marĝena, ankaŭ ekzistas en Francio per la franca CNT.